Kathleen Vandenhoudt & Luiz Márquez (B/Mex) Blues 'n Americana 't Stamineeke Webbekom (10-06-2022) report & photo credits: Freddie info club: 't Stamineeke info artist: Kathleen Vandenhoudt - Luiz Márquez © Rootsville 2022

Kathleen Vandenhoudt doet tijdens haar never ending tour voor de tweede maal in korte tijdspanne cultuurcafé "'t Stamineeke" te Webbekom aan. Op 20 mei kwam ze hier Bruno Deneckere voor te stellen en werden de talrijke muziek liefhebbers hier moeiteloos ingepakt. Vandaag heeft ze een ander familielid uit de Rielemans familie bij, met name Gerardo Rielemans aka Luiz Márquez. Uiteraard krijgt ze als local hero een warm en hartelijk applaus ter verwelkoming en werd het nog dringen voor een plaatsje op de binnenkoer van 't Stamineeke. Gelukkig komen we met de silver bullet uit Gevarenwinkel steeds op tijd.

Luiz Márquez is componist en leider van de muzikale Mezcal beweging die zich inspireert op de kracht van de natuur via de Ethno-Jazz en draagt daarmee bij aan de wereldmuziek. In Mexico geboren maar levend in België speelt deze Luiz Márquez instrumenten als saxofoon, fluit en mondharmonica. Net zoals met Bruno Deneckere is het hier ongetwijfeld weerom een vol huis.

Opener werd 'Good Vibes Blues' en zo zitten we meteen bij Kathleen's debuutalbum 'Heart and Wings' uit 2004. Het eerste instrument dat Luiz Márquez ter hand nam was de mondharmonica, een instrument dat zo goed als de ganse avond een bijrol zou spelen in wat een enchanted evening zou gaan worden. Met 'Come What May' betreden ze het pad van 'Billy & Bloomfisch' en ook met Pascale Michiels werden hier in 't Stamineeke al magische avonden beleefd.

Dat de blues in de eerste set de bovenhand kwam te nemen was niet zo verwonderlijk, zeker ook niet wanneer 'T-Bone Walker' zijn 'Stormy Monday' door de boxen galmt. Voor 'Darlin' Put Your Suitcase Down' toverde Luiz Màrquez een oversized blokfluit op het voorplan wat na wat verduidelijking een Zuid-Amerikaans blaasinstrument bleek te zijn, ergens tussen een Xaphoon en een mini Didgeridoo voor zover ik er kon uit opmaken. Met 'True Compagnion' kwam dan de mooie klank van de Sopraan saxofoon dan in beeld.

Tijd dan voor 'American Roulette' van Robbie Roberston uit 1987, je weet wel die Canadese singer-songwriter en componist die wereldgeschiedenis schreef met "The Band". Eén van de mooiste nummers van de avond, althans voor ondergetekende, werd dan 'Drifting' een nummer dat Kathleen schreef in samenwerking met Pascale Michiels en nog moet worden uitgegeven. Americana at his best!. Met de indrukwekkende vertolking van 'Reach For My Arms' is helaas ook het pauze moment aangebroken met al intermezzo 'Tequila Sunrise' van de 'Eagles'. Oewek Schoewen :-)

De setlist proberen te volgen tijdens het tweede gedeelte bleek ijdele hoop want al meteen na 'Just A Smile' uit het album 'Happy Incomplete' van 'Billy & Bloomfisch' uit 2018 werd er in overeenstemming met Luiz Márquez alle nummers is een voodoo zakje gegooid om er vervolgens niet op volgorde er weer uit te komen. Geen erg natuurlijk zolang de mooie nummers maar bleven komen. Een gesmaakte interactie met het publiek kwam er nog toen voor het podium ook Mr. Buvens zat waarop Kathleen in haar begindagen kon rekenen voor een tourbusje, alleen stond er toen nog niet 'Kathleen Vandenhoudt' op maar gewoon 'Wild en Gevogelte'. Ook dat kleine busje is door de tand des tijds geëvolueerd naar een groter exemplaar. Alles groeit, zo ook het duo van vanavond.

De sopraan sax werd terug boven gehaald voor 'The Fire That Burns' en van dan af aan ging het nog enkel crescendo. Een uniek hoogtepunt werd het toen Kathleen even in het archief van Ry Cooder kwam in te duiken. Door Kathleen en in het Spaans gebracht kregen we dan het intieme 'Cancion Mixteca', alstemblieft! Een Mexicaanse folksong geschreven in 1912 door José Lopéz Alavez en dat ook terug te vinden is op het album 'San Patrico' van de legendarische 'The Chieftans' samen met 'Ry Cooder' uit 2010. Een vertolking die mij deed terug denken aan Linda Ronstadt met haar album 'Canciones de mi Padre'. Wat volgde was een warm, gemeend en lang applaus van de menigte incluis van haar compadre Luiz Márquez, een heus kiekebisj moment. Een bang moment ook voor die keffer bij de buren want moest ons 'Maaike' dan daar toen zou zijn aangeraakt...God only knows zouden de 'Beach Boys dan hebben gezongen :-)

Van Cash kregen we dan nog 'Rusty Cage' alvorens afscheid te nemen onder een staande ovatie met 'Out Of The Rain' van 'Billy & Bloomfish'. Zonder een bisser zouden ze Kathleen en Luiz hier in Webbekom niet laten gaan en dus kregen we van de magistrale songsmid 'Tom Waits' diens 'Ol'55'. Eentje uit het al even legendarische album 'Closing Time' uit 1973, en zo glunderden ook nog eens de oogjes van mijn compadre de route en van mezelf. Het nummer eindigde met een bruggetje naar Elvis toe met het alles zegende Love me tender, Love me true, All my dreams fulfill, For my darling I love you And I always will...Allemaal hier te beleven bij Maaike en 't Stamineeke. Bedankt Kathleen voor een mooie avond en aan Luiz gracias y nos vemos de nuevo...

'Gracious' ontbrak op de setlist maar was wel Kathleen's uitstraling naar haar talrijke fans toe hier in Diest en omstreken en dus tijd voor een 'Dafalganneke' zoals 'Wielemie', die andere local hero, destijds een glaasje Cava kwam te venoemen.